Çoðumuz þikâyetçiyizdir savrulan insanlýktan, kaybolan deðerlerimizden, ahlâkýn, adaletin, onurun, þerefin yerini maddi materyallerin almasýndan. Sýklýkla hayýflanýyoruzdur zalimin zulmünden, dünyanýn dört bir köþesinde zulme maruz kalan Müslümanlarýn durumundan. Onlara üzülüyoruzdur hâlâ kaybetmediysek o kutsal duyguyu. En iyi yaptýðýmýz þeyi yapýyoruzdur çoðunlukla ve en kolay olanýný… Þikâyet etmeyi, üzülmeyi.
Sevgili dostlar anlatacaðým tarihi kýssa da bu durum ile ilgili. 1100’lü yýllarýn ilk çeyreðinde yaþlý bir marangozun hikâyesi. Baðdat’ta yaþarmýþ bu marangoz. Her sabah Besmele ile açar rýzk kapýsýný ve aþk ile yaparmýþ iþini, Kâinatta olan her eserde gördüðü üzere elindeki aðaca Allah’ýn adý ile nakþedermiþ yine Allah’ýn kendisine lütfettiði sanatýný. Sadece sanatýna deðil etrafýna da hürmetli imiþ bu yaþlý marangoz, selam ehliymiþ. Dertliymiþ ayný zamanda olan bitenden, Müslümanlar arasýnda yayýlan fitneden, Müslümanlarýn bir araya gelememesinden, Mescidi Aksanýn esaretinden. Öyle ya, Kur’an’a muhatap her Müslümanýn olmasý gerektiði gibi üzülürmüþ Ýslam’ýn ilk kýblesinin esaretinden. Dert etmiþ kendine, dertlenmiþ kendince ve karar vermiþ derdini sanatýnda nakþetmeye. Bir besmele ve niyet ile ve de Allah rýzasý için baþlamýþ kiraz aðacýný iþlemeye. Aðaca, gözyaþý ile iþlediði her kývrýmda Mescidi Aksa için dua etmiþ için için. Her duada Ömer olmak için, Miraç ruhu ile yanmak için.
Sonunda dostlar, gören herkesi büyüleyen öyle bir minber çýkmýþ ki ortaya, o minbere sahip olmak istemiþ her gören. Nice zenginler yüksek yüksek meblaðlar teklif etmiþler bu göz kamaþtýran minberin kendi mescitlerine götürülmesi için. Fakat yaþlý marangoz her isteyene ayný cevabý veriyormuþ
Mescidi Aksa için yaptým ben bu minberi, oraya konulacak bu.
Bu cevabý alanlar þaþýrarak;
Ýyi dersin de ya marangoz, iþgal altýndaki bir yere nasýl konulacak bu minber? Gel sen bize sat bunu. Senin bu söylediðin ancak hayaldir. Bak bu kadar güzel bir iþin karþýlýðýný maddi olarak almak istemez misin?
Sevgili dostlar, birçok kaynak araþtýrdým ama bu dertli, derdi güzel marangozun ismine hiçbir kaynakta rastlamadým. Fakat þu sözü günümüze kadar geldi. Allah öyle murat etti çünkü, kendi rýzasý için yapýlan iþin namýný ahirete kadar sürdürecek biiznillah.
Ben bir sanatkârým, bir marangozum. Evet, ben bunu Mescidi Aksa için yaptým çünkü elimden gelen budur. Aranýzdan da bir yiðit çýksýn ve kutsalýmýzý, ilk kýblemizi, miracýn ilk duraðýný, Rasulullah (sav)’in ayak izlerinin olduðu o kutlu beldeyi esaretten kurtarsýn !
Ýþte bu minberin namý ve marangozun bu sözü dilden dile öyle yayýldý ki, sýnýrlarý aþtý. Irak’ýn Tikrit sokaklarýnda dahi bu muhteþem minber konuþulur oldu. Yedi sekiz yaþlarýnda bir çocukta çok etkilendi. Ama o sanatýn güzelliðinden çok konulan hedeften etkilendi… Ben olmalýyým o yiðit dedi kendi kendine... Ben koyacaðým o þaheseri Mescidi Aksanýn içine. Öyle de oldu, o çocuk “Kudüs esaret altýnda iken ben nasýl gülebilirim” diyen Selahaddin Eyyubi Hazretleri oldu ve kutsal mabedi esaretten, zulümden kurtarmak sekiz yaþýnda yüreðine ateþ düþen bu yiðide nasip oldu.
Hülasa dostlar, kolay olan þikâyet etmektir. Olan bitene hayýflanmaktýr. Nasýl olacak? Benim elimden ne gelir? Diye zorsunmaktýr kolay olan. Ama bu hikâyede de gördüðümüz gibi ismini dahi bilmediðimiz bir marangozun dertlendiði aþk ile baþlamýþtý Kudüs’ü iþgalden kurtaran kutlu yolun ilk adýmý. Bir savaþçý deðildi, çok iyi kýlýç kuþanýp kaleler fethedemezdi yaþlý marangoz ama gönülleri fethetti yüzyýllar sonra bile. Ve o gerçek bir kahramandý. Onu Kahraman yapan ise davasý için elinden gelenin en iyisini Allah rýzasý için yapmak ve bunu murâd etmekti.
Belki bugün bizlere düþen görevde bu. Elimizden gelenin en iyisini yapmak. Þikâyet ettiðimiz onca þey yerine, onca olumsuz durum tespiti yerine halisane bir kalp ve ihlas ile benim elimden gelen bu diyebilmek. Gayret etmek, tevekkül etmek…
Bu zamanýn marangozlarýna selam olsun.
Allah’ýn rahmeti ve bereketi üzerimize olsun. Kalýn saðlýcakla
Ahmet AVANLIER / 11.02.2022
avanlier91@gmail.com
Henüz Yorum yok