ÖÐR. GÖR. OSMAN UTKAN

ANNEMÝN MERHAMETÝ

• admin
• 04 Ocak 2025
• Yazar
• 4234 Görüntüleme

ANNEMÝN MERHAMETÝ

Üniversiteye gidiyordum. Gençliðimin fukaralýk yýllarýydý. Her yaz olduðu gibi o yaz da tatilinde de memlekete gelmiþtim. Bir ara gençliðin verdiði býçkýnlýkla ya da cahillikle diyelim (Allah affetsin beni) babamla tartýþmýþtýk.

Babam elin iþçiliðini yapardý. Hamaldý kendisi. Günlük ücretine mukabil gider ne olursa çalýþýrdý. Biz sekiz kardeþtik. Babam bileðinin hakkýyla, alnýnýn teriyle deyim yerindeyse ekmeðini taþtan çýkarýrdý. Kýt kanaat geçim saðlardýk. Ama þükürler olsun ki kimseye muhtaç deðildik. Ýþ böyleyken, haliyle ben üniversite okurken de çok cüzi miktarlarda harçlýk gönderebilirdi.

O yaz o tartýþma sýrasýnda babam bir ara “Sana þu kadar para yolladým ne yaptýn?” demiþti. Aslýna bakarsak babamýn bir dönem boyunca bana yolladýðý paranýn hepsi bir öðrencinin bir aylýk masrafý bile deðildi.  Zaten bunu bilerek okumaya gitmiþtim. Bazen çok iyi koþullarda bazen de zorlukla okul okuyordum.

Babama “Senin yolladýðýn para sana göre çok olabilir ama bir öðrencinin bir aylýðý bile deðil!” diyerek sert bir þekilde cevap verdikten sonra “Sen benim ne sýkýntýlar çektiðimi biliyor musun da konuþuyorsun!” demiþtim. Bu sözlere çektiðim sýkýntýlarý ekleyerek devam etmiþtim. Harçlýðým olmadýðý için okula ve çarþýya, uzak olduklarý halde, yürümek zorunda kaldýðýmý; bazen okula gidemediðimi ve bazý günler aç uyuduðumu de sözlerime ekledim. Keþke söylemeseydim.

“Keþke söylemeseydim.” dedim, çünkü bu sözlerimi duyan annem, baþladý aðlamaya. Rahmetli annem “ Oðlum bana deseydin ya! Ben dilencilik yapar gene sana harçlýk yollardým.” dedi. Çok üzülmüþtü annem. Anneler, evlatlarýnýn eline diken batsa, onlarýn ciðeri kanarmýþ. Bu olayý hatýrladýkça üzülürüm. Hem babamla tartýþtýðým için hem de annemin üzdüðüm için üzülürüm. Piþmanlýk duyarým. Ýkisi de rahmetli oldular. Onlar için bolca dua ediyorum.

Þimdilerde bu aný aklýma geldikçe baþka bir ders çýkarýyorum. Yüce Allah merhametinden çok azýný dünyaya göndermiþtir. Buna raðmen bir annenin evladýna olan merhameti ve þefkatinin ucu bucaðý yok gibidir. Bir anne, evladýnýn sýkýntýsýna kayýtsýz kalamýyor. Acaba merhameti yerleri ve gökleri sonsuz bir þekilde aþan Rabbimiz, kulunun sýkýntýlarýna kayýtsýz kalabilir mi? Kul sýkýntýsýný ona açtýðý zaman annenin gösterdiði þefkatin çok daha ötesinde merhamet edecektir.

Bu nedenle þimdilerde dua ettiðim zaman þöyle diyorum: “Allah’ým beni sen yarattýn. Özenip bezenip en güzel surette beni var ettin. Annem olsaydý bu sýkýntýlarým karþýsýnda dayanamazdý. Hemen bir çare bulmaya çalýþýrdý. Ki annemin merhameti, senin merhametinin yanýnda deryada damla bile deðil.  Ne olur bana acý! Ne olur bana merhamet et! Ne olur benim sýkýntýlarýmý gider. Sen merhametlilerin en merhametlisisin”

Peygamber efendimizin bize bildirdiði üzere, biz biliyoruz ki “Kullarý ellerini kaldýrýp bir þey istedikleri zaman Allah onlarý boþ çevirmekten hayâ edecektir.”