ÖÐR. GÖR. OSMAN UTKAN

TALAS’TA BÝR ÝFTAR SOFRASI

• admin
• 03 Mart 2025
• Yazar
• 4332 Görüntüleme

TALAS’TA  BÝR ÝFTAR SOFRASI

Ramazan’ýn ikinci günü, yani Pazar günü, ÖSYM’nin bir sýnavýnda görevim vardý. Ramazan Ramazan sýnav biraz yoruyor. Haliyle eve gelir gelmez uyudum. Arada telefonum çaldý. Daha tam dinlenemeden uyanmak zorunda kaldým. Konuþurken arkadaþým, benim þu sýralar yalnýz olduðumu da bildiðinden, Talas Belediyesi’nin Mevlana Sosyal Tesisinde ücretsiz iftar verdiðini, söyledi.

Þaþýrdým doðrusu. Çünkü orasý çok güzel ve nezih bir tesistir. Ramazan ayýnda hele müþterisi eksilmeyecek bir yerdir. Ýnanamadým ilk anda. “Dur bir arayayým þu Mevlana Sosyal Tesisini” dedim ve aradým. Telefonu açan arkadaþa, orada iftar verilip verilmediðini, sordum.  Hattaki kiþi, her gün üç yüz kiþiye iftar verildiðini, söyledi. Teþekkür edip görüþmeyi bitirdim.

Akþam iftar için hazýrlýk yapmam gerek. O kadar üþeniyordum ki. En iyisi ben Mevlana tesisine gidip iftarýmý orada yapayým, diye düþündüm. Ýftara bir saat varken evden çýkýp, tesise vardým. Görevli arkadaþlar herkese buyur ediyor ve güler yüzle onlarý karþýlýyorlardý. Gayet güzel bir þekilde yönlendirmeleri de yapýyorlardý.

Ýftarý beklerken masamýzda oturan diðer misafirlerle uzun uzun sohbete daldýk. Mahallemizden yeni insanlarla tanýþtýk. Karþýmdaki abi Halef Hoca caddesinde oturuyormuþ ve emekliymiþ. Yanýmdaki genç arkadaþým Ziraat Fakültesi’nde okuyormuþ. Diðer birisi Ýstikbal’de çalýþýyormuþ.  Birkaçý daha öðrenciymiþ. Farklý þehirlerden gelmiþler.

Herkes sabýrla ve heyecanla iftar saatini bekliyordu. Masada eksik bir þey yok. Hurmadan suya, ayrana; ekmekten tuza, kaþýða her þey düþünülmüþtü. Konuþurken “Allah razý olsun bu hizmeti sunanlardan” diye çokça dua edildiðini duydum.

Gelenler evlerinde de iftar yapabileceklerini ama Ramazanýn heyecanýný daha çok hissetmek için toplu iftar yapmaya karar vermiþler. “Toplulukta bereket var” dedi, yaþlý olan. “Maþallah ne kadar çok kiþi bir arada iftar ediyoruz.” dedim, ben de. Bereketin paylaþmaktan, birlik ve bütünlükten geldiðini bilen bir milletiz. Ekmek paylaþýlýnca azalmýyor; bilakis çoðalýyordu.

Ýftarý beklerken bazý gençler Kasýmpaþa-Galatasaray maçýný izleyip heyecanlý heyecanlý yorumlar yapýyorlardý. Galatasaray býrakmaz bu saatten sonra derken, Galatasaray bir gol yedi ve maç berabere bitti. Maçýn ne olduðunun önemi yoktu. Ramazan neþesine hiçbir þey engel olamazdý.

Ýftara çok az bir vakit kalmýþtý ki Talas Belediye Baþkaný Mustafa Yalçýn tesise giriþ yaptý. Masalara bir bir uðrayarak, herkese “hoþ geldiniz” etti. Kimisine dokundu, kimisine hal hatýr sordu. Ýnsanlarýn yüzünde bir gülümseme. Ulaþamadýklarýna ise el sallayarak selam verdi. Mustafa Baþkan orada tam olarak halkýn içinde halktan birisiydi. Allah razý olsun ondan.

Birkaç dakika sonra Büyükþehir Belediye Baþkaný Memduh Büyükkýlýç ve Ak Parti’nin Genç Ýl Baþkaný olan Hüseyin Okandan’da tesise gelip masa masa gezerek selam verdiler. Ve hepsi gençlerin olduðu bir masaya oturdular. Onlarla sohbete tutuþtular.

Birazdan güzelce paketlenmiþ olan iftar yemekleri hýzlýca daðýtýldý. Artýk ezan yakýndý. Saatler kontrol edilip kaç dakika kaldýðýna bakýlýyordu. Herkes kendi çapýnda dualar etmeye baþladý. Vakit gelip ezan okununca Allah’ýn rahmeti de tecelli ediyordu adeta. Deruni bir huzur kaplamýþtý her yeri.

Ýftardan sonra dýþarda semaver hazýrlanmýþ fokur fokur kaynýyordu. Kokteyl masalarý konulmuþtu. Misafirlerin konforu için her þey detaylý bir þekilde düþünülmüþtü. Ýftar yapmanýn sevinciyle yüzlerde huzurlu bir güzellik vardý.

Baþkana bir fotoðraf ile bir mesaj yazdým. Mesajda “Bir oruçluya iftar ettiren kiþi için oruç tutanýn sevabý kadar ecir vardýr. (Hz. Muhammed)” hadisini yazdým. Baþkan günün en karlý çýkanýydý bu anlamda. O kendi orucuna ek olarak, çarpý 300 sevap almýþtý.

Ýftar ettikten sonra akþam namazýný tesisin yanýndaki camide kýldým. Camiden çýktýðýmda caminin bankýnda oturan üç genç vardý. Öðrenci olduklarýný anlýyordum, konuþmalarýndan. Yine anladýðým kadarýyla onlardan birisi babasýyla görüntülü konuþuyordu. Biraz önce belediye baþkanýyla konuþtuklarýný heyecanlý bir þekilde anlatýyordu. “Baþkan þöyle dedi, ben böyle dedim; o þöyle þaka yaptý, biz ona þöyle cevap verdik” gibisinden konuþmalar devam ederken yanlarýndan tebessüm ederek geçip, eve doðru yürüdüm.

Emeði geçenlerden Allah razý olsun. Ýnsana deðerin çok güzel bir örneðini görme fýrsatýný yakaladým bugün.  Bir ümmet sofrasýnda oturmanýn lezzetini tattým. Vesile olanlara çok teþekkür ederim.