MUHAMMED ÞAMÝL GENÇOSMANOÐLU

-YENÝ- DOÐU TÜRKÝSTAN BÝZÝM NEYÝMÝZ OLUR?

• admin
• 30 Ekim 2025
• Yazar
• 17 Görüntüleme

DOÐU TÜRKÝSTAN BÝZÝM NEYÝMÝZ OLUR?

“Sahipsizliðin Rengi Siyah, Adý Doðu Türkistan”

Sahipsiz kelimesini ancak Doðu Türkistan gerçeðini öðrendiðim zaman anlayabilmiþtim. Sahipsiz ne kadar ürkütücü bir kelime… Boþluk, karanlýk… Boþluk kadar derin, karanlýk kadar sessiz… Sahipsiz kelimesi bir renk olsaydý mutlaka siyah olurdu. Çünkü siyah; hem varlýðý gizler, hem yokluðu gösterir.

Doðu Türkistan…

Bir coðrafyadan öte, bir ruhun adý…

Türk’ün Ýslam’la buluþtuðu, aklýn vahiy ile kucaklaþtýðý, kalemin secde ettiði kutlu topraklardýr. Bugün adýna “Sincan” denilerek hafýzalardan silinmek istenen bu diyar, aslýnda Ýslam medeniyetinin doðu ufkudur. Çünkü bu topraklarda bir zamanlar ilim, hikmet ve iman ayný mektepte diz çöküp insaný kemale erdirmeye çalýþtý.

Doðu Türkistan, Ýslam’ýn Türk gönlüne girdiði ilk eþiði temsil eder.

Karahanlýlar Devleti’nin Kaþgar merkezinde Ýslamiyet’i devlet dini olarak kabul etmesiyle birlikte, Türk tarihi yeni bir yöne döndü. Bu coðrafyada sadece bir inanç deðil, bir hayat tarzý, bir medeniyet nizamý doðdu.

Artýk Türk kýlýcý kuru bir toprak parçasý için deðil, adalet için kalkýyor; kalem, salt yazý için deðil, hikmet için yazýyordu.

Kaþgar, Hoten, Yarkend… Her biri birer tasavvuf mektebi, birer ilim otaðý oldu.

Bu topraklardan nice arifler, âlimler, mürþidler yetiþti.

Doðu Türkistan, maddeyle manayý, ilimle imaný dengeleyen bir medeniyet anlayýþýnýn doðduðu mekândý.

Bugün Çin’in iþgali altýnda inleyen Doðu Türkistan, hâlâ imanýn sessiz direniþini sürdürüyor.

Sahipsizliðin vücut bulmuþ hâli… Doðu Türkistan iþte bu kelimenin cisimleþmiþ hâli…

Bugün Doðu Türkistan tam da bu kelimenin içinde yaþýyor.

Sahipsizliðin karanlýðýnda, dünyanýn en büyük sessizliðine mahkûm edilmiþ durumda.

Ve bu sessizliðin suç ortaklarý biziz, yani tüm islam alemi..

Doðu Türkistan gerçekten de sahipsiz. 2 milyar Müslümanýn çok da umurunda deðil Doðu Türkistan. Ümmet coðrafyasýnda Doðu Türkistan acýsý ne kadar yanký buluyor? Cevabýný herkes biliyor. Koyu bir sessizlik… Karanlýk kadar… Hiç kimse bu konunun konuþulmasýný istemiyor. Herkes üç maymunu oynuyor. Doðu Türkistan’ý konuþmak kâfirle çatýþmayý göze almak demek çünkü. Bu teklife kapalý maalesef Ýslam âlemi. Bu cesarete, bu bedeli ödemeye Ýslam dünyasý ne yazýk ki hazýr deðil.

“Bir kere coðrafya olarak çok uzakta, o yüzden oraya ulaþamýyoruz.” deniyor. Neden ilgisisiz Doðu Türkistan konusunda niçin bu kadar duyarsýzýz denilince…

Ne uzaðý! Uzak olan Doðu Türkistan deðil, biziz.

“Uzak nedir?

Kendinin bile ücrasýnda yaþayan benim için gidecek yer ne kadar uzak olabilir?”

 

diyor ya büyük þair Ýsmet Özel.

Mesele uzaklýksa biz kendimize uzaðýz, deðerlerimize, dinimize, kitabýmýza… Uzaklýk burada. Mekânsal uzaklýðýn ne önemi var. Evet, mesele uzaklýk deðil; mesele kopukluk.

Komþularýna bakýn: Kazakistan, Kýrgýzistan, Tacikistan, Afganistan, Pakistan, Keþmir  ile komþu. Kim bunlar? Ýslam ülkesi. Doðu Türkistan, coðrafi olarak deðil; vicdanî olarak bize yakýn olmalýydý.

Biz Afganistan’da olan geliþmeleri an be an takip ettik Rusya-Afganistan savaþýnda. Hindistan-Pakistan savaþýný yakinen takip ettik. Keþmir hep gündemimizde. Bunlarý tabii ki takip edeceðiz. Peki, bunlara sýnýr olan Doðu Türkistan’ý niye takip etmiyoruz? Niçin ilgilenmiyoruz? Neden gündemimizde deðil?

Evet, gündemimizde olmaz olur mu caným, tabii ki gündemimizde, dualarýmýzda hem de deðil mi? Buradan duayý hafife aldýðým zehabýna kapýlmayalým. Dua ibadetin özüdür, bunun farkýndayým, bunun bilincindeyim.

Bir iþe yaramanýn dua etmekten geçtiði hep aklýmda. (De ki: “Eðer duânýz olmasa, Rabbim size ne diye ehemmiyet versin?” Furkan Suresi 77)

Fiilî dua nerede? Aslolan bu deðil mi?

Evet, dua ibadetin özüdür; ama duayý ibadet yapan þey, fiilî gayrettir.

Doðu Türkistan’la olan münasebetimiz teþehhüd miktarý sadece. Duamýza da katmazsak olmaz caným mesabesinde. Edilen dua da laf olsun kabilinden, yaþayarak, hissederek deðil. O acýyý, çýðlýðý duyarak, hissederek deðil.

“Müslümanlarýn derdi ile dertlenmeyen onlardan deðildir.” diyor âlemlerin Efendisi bir hadisinde. Ya dertlenmiyoruz ya onlarý Müslüman görmüyoruz ya da bizim Müslümanlýðýmýzda bir sýkýntý var.

Bir de Doðu Türkistan denilince “ýrkçýlýk” yapmakla suçlanýyorsunuz. Ne tuhaf bir durum!

Doðu Türkistan, Ýslam’ýn doðuya açýlan ilk kapýsý deðil mi?

Ýslam’ýn ilk yýllarýndan itibaren Ýslamlaþmaya baþlayan Doðu Türkistan deðil mi?… 800’lü yýllarýn yarýsýndan sonra kitleler halinde, fevç fevç Müslüman olan bir bölge… Anadolu’nun çoðu yerinin Ýslamlaþmasýndan önce buralar Ýslamlaþtý. Týpký Bosna-Hersek baþta olmak üzere Balkanlarýn Ýstanbul’dan önce fethedildiði gibi.

Ýslam’ýn nuru bu topraklara bizden önce düþmüþ, ezan sesleri Doðu Türkistan’ýn havzasýnda yankýlanmaya baþlamýþtý Anadoludan önce.

Doðu Türkistan’ý savunmak bugün sadece Türkiye’de ufak bir milliyetçi kesime kalmýþ. Sosyal medya vs. yerlerde Doðu Türkistan konusu iþlenirken milliyetçiliði çaðrýþtýran bozkurt, kurt vs. görselleri var. Onlarýn Doðu Türkistan’ý gündeme getirmeleri senin bu meseleyi sahiplenmene engel deðil ki. Onlar da sahiplensin, biz de… Ne var bunda? Müslümanlar ýrkçý yaftasý yememek için çok fazla dillendiremiyor Doðu Türkistan meselesini. Müslüman bir Türk için Doðu Türkistan’ý savunmak ýrkçýlýk deðil, Müslümanlýktýr. Müslüman kardeþinin derdiyle dertlenmektir.

Birde Amerikancýlýk yaftasý... Çin ile ABD rekabetinde, Amerika tarafýna düþme durumu. Cennet mekan Erbakan’ýn dediði gibi: “Bana ne Amerikadan”

Doðu Türkistan’ý savunmak ne ýrkçýlýktýr ne Amerikancýlýktýr.

Doðu Türkistan’ savunmak Ýslamlýktýr…

Arap âlemi Doðu Türkistan meselesini gündemlerine almýyorlar, týpký Filistin meselesini gündemlerine almadýklarý gibi. Evet, gündemlerine geliyor ama sadece lafta…

Türk dünyasý desen, Doðu Türkistan diye bir dertleri yok. Diðer Ýslam ülkeleri de zaten olaya çok sahip çýkmýyorlar.

Doðu Türkistan sadece bir coðrafya deðil, Ýslam medeniyetinin doðu kandilidir.

Bugün o kandili söndürmeye çalýþan bir karanlýk varsa, bilin ki o karanlýk sadece orayý deðil, bizi de yutmaktadýr.

Kimse Ýstanbul’un, Anadolu’nun Ýslam kalacaðý garantisini veremez. Balkanlar Ýstanbul’dan önce fethedildi, daha fazla süre Ýslam’la haþir neþir oldu. Bugün nerede? Endülüs Emevi Devleti diye bir Ýslam devleti vardý; Ýspanya’yý ve Avrupa’nýn da bir kýsmýný içine alan. Bugün nerede? Sicilya Ýslam Devleti vardý. Bugün her türlü ahlaksýzlýðýn, uyuþturucu, kaçakçýlýk, mafyanýn hüküm sürdüðü yerler oldu.

Ýslam’ýn hüküm sürdüðü yýllarda kim diyebilirdi, bu beldelerin bu hâle geleceðini? O yýllarda bu beldeler bu hâle gelecek dense sizi döverlerdi. Ama bugün durum ortada.

Ýþte bugün Doðu Türkistan da bu kadere doðru gidiyor.

 

Ýslam âleminin Doðu Türkistan’a kayýtsýzlýðý devam ederse, onlarýn da yolu Doðu Türkistan olmaya doðru gidecektir. Ýslam dünyasý bugün Doðu Türkistan’a sýrtýný dönerse,

yarýn kendi geleceðine de sýrtýný dönmüþ olur.

Bir zamanlar Endülüs’te minarelerden yükselen ezanlar sustu, çünkü oradaki Müslümanlar bir gün “bize bir þey olmaz” dediler.

Ama oldu…

Camiler kilise, medreseler müze, ilim meclisleri sessizliðe büründü..

Bugün ayný gaflet Doðu Türkistan karþýsýnda yaþanýyor.

Eðer bu sessizlik sürerse,

Önce Doðu Türkistanýn sonu, sonrada  Ýslam âleminin sonu Endülüs Emevî Devleti’nin akýbeti gibi olacaktýr.

Oysa bu kaderden kurtulmanýn yolu açýktýr:

Doðu Türkistan’a sahip çýkmak!

Çünkü Doðu Türkistan bir coðrafya deðil, Ýslam kardeþliði sýnýr hattýdýr.

Bu meseleye sahip çýkmak, sadece bir dayanýþma deðil, kendi varlýðýmýza sahip çýkmaktýr.

Doðu Türkistan’ýn özgürlüðü, Ýslam ümmetinin özgürlüðüdür.

Unutmayalým;

Doðu Türkistan, Keþmir, Kudüs kurtulmadan hiçbirimiz kurtulmuþ sayýlmayýz.