DR. CEMÝL PASLI

-YENÝ- DOÐA’DAN ALLAH’A…

• admin
• 16 Ekim 2025
• Yazar
• 12 Görüntüleme

DOÐA’DAN ALLAH’A…

Allah, kendine yolculuk için çabalayan insaný marifet vadisinde uçan iki kanatlý bir kuþ gibi yaratmýþtýr.

Kuþun bir kanadý aklý, diðer kanadý kalbi temsil etmektedir.

Ýlk kanadý akýl vurmakta diðerini kalp ve “kurbiyet” yolculuðu bu kanat çýrpýþlarý çerçevesinde devam etmektedir.

Vadinin bilinmeyen bir mesafesinde ise; “akrebiyet” baþlamakta ve kuþun sadece kanatlarýný ayarlayýp süzülmesi yetmektedir.

“Kurbiyet”nerede biter, “akrebiyet” nerede baþlar bilinmez, bu kiþinin kendi çabasýna (Isra, 17/13) göre deðiþir.

Bu ulvi yolculukta Kur’an’ý Kerim’in misyonu bize doðanýn, tabiat kitab-ý kebirinin kullaným kýlavuzluðuna müracaat etmektir.

Kula düþen ayetlerinin sürekli olarak yaptýðý tekrarlarla gösterdiði üzere; onlarýn iþaret ettiði doðanýn inceliklerine tecrübe/taakkul/tefekkür/tedebbür/tezekkürle eðilmektir.

Aklýn her çabasý sezgi ile ilham ile desteklenecektir.

Akýlla çalýnan kapýlar sezgiye sonuna kadar açýlacaktýr.

Akýlla çýkan merdivenlerden sonra; sezgi için asansör/burak gönderilecek miraç yolculuðu tamamlanacaktýr.

Bu yol isteyen, çaba gösteren, azmeden, doðayla (Allah’ýn her an yenilenen ayetleriyle (Rahman, 55/29) hem hal olan kiþilere kýyamete kadar açýk býrakýlmýþtýr.

Ömrünü özellikle primatlar yoðunluklu “doða gözlemciliði” ne adayan bir haným bakýn yaþadýðý “aydýnlanma” yý nasýl aktarýyor.

“O öðleden sonra, sanki görünmez bir el perdeyi aralamýþ ve ben de kýsa bir süreliðine böyle bir pencereden bakmýþým gibiydi. Bir anlýk "uzaktan bakýþ"la zamansýzlýðý ve sessiz bir coþkuyu tanýmýþ, ana akým bilimin yalnýzca küçük bir parçasý olduðu bir gerçeði hissetmiþtim. Ve bu vahyin hayatýmýn geri kalanýnda benimle olacaðýný, eksik hatýrlanacaðýný ama her zaman içimde kalacaðýný biliyordum. Hayat sert, acýmasýz veya umutsuz göründüðünde beslenebileceðim bir güç kaynaðý.

Sürekli olarak hayvanlara ve doðaya yaklaþýyordum ve bunun sonucunda kendime daha da yaklaþýyor, etrafýmda hissettiðim manevi güçle daha da uyum içinde oluyordum. Doðayla baþ baþa kalmanýn sevincini deneyimleyenler için daha fazla söze gerek yok; deneyimlemeyenler içinse, hiçbir kelimem, aniden ve beklenmedik bir þekilde gelen güzellik ve sonsuzluðun o güçlü, neredeyse mistik bilgisini tarif edemez.”Jane Goodall (1936-2025)

Her gün güneþ yeniden doðar ve Allah’ýn tazelenmiþ ayetleri bizi kuþatýr.

Gözü görene, kulaðý, duyana, aklý çalýþtýrana, gönlü yücelere açana…

“Gerçek þu ki; Allah katýnda yaratýklarýn en kötüsü  (tehlikelisi) aklýný kullanmayansaðýrlar ve dilsizlerdir.”Enfâl, 8/22.

Küfür doðanýn bu güneþ gibi parlak Allah’ý anlatan görüntüsüne perde çekmektir.

Gaflet, tabiatýn bu muhteþem kokusuna burun kývýrmaktýr.

Ýnkâr, bizi çepeçevre kuþatan ilahi musikiye kulak týkamaktýr.

Bir kar kristalini bile diðerine benzetmeyerek “tek ve bir olduðunu” bizim gözümüze sokan ilahi kudreti “görmezden gelen” ya da gördüðü halde üç günlük dünya için O’na kulluðun gereklerini yerine getirmeyen insanlar için aþk ile;

Yaþasýn cehennem!

From nature to God…

God created the human being striving for a journey to Himself like a two-winged bird flying in the valley of knowledge.

One wing of the bird represents the mind, the other the heart.

The first wing beats the mind, the other the heart. The journey of "closeness" continues within the framework of these wingbeats.

At an unknown distance in the valley, "closeness" begins, and the bird simply needs to adjust its wings and glide.

Where "closeness" ends and "closeness" begins is unknown; this varies according to the individual's own efforts (Isra, 17:13).

The mission of the Holy Quran on this sublime journey is to consult the guidance of nature, the great book of nature.

As the servant's duty, as demonstrated by the constant repetition of its verses, is to attend to the subtleties of nature they point to through experience, understanding, contemplation, consideration, and consideration.

Every effort of the mind will be supported by intuition and inspiration.

The doors knocked with the mind will be opened wide to intuition.

After ascending the stairs with reason, the journey of ascension will be completed, with an elevator/burak sent for intuition.

This path is open until the Day of Judgment to those who are willing, who strive, who persevere, and who become one with nature (with God's ever-renewing verses (Rahman, 55:29)).

See how a woman who has dedicated her life to "nature observation," particularly focused on primates, describes the "enlightenment" she experienced.

"That afternoon, it was as if an invisible hand had parted the curtain, and for a brief moment, I had peered through such a window. In a momentary "distant view," I had experienced timelessness and a quiet ecstasy, and I had sensed a truth of which mainstream science is only a small part. And I knew this revelation would be with me for the rest of my life, imperfectly remembered but always within me. It is a source of strength I can draw upon when life seems harsh, cruel, or hopeless."

I was constantly drawing closer to animals and nature, and as a result, I was drawing closer to myself, more in tune with the spiritual power I felt around me. For those who have experienced the joy of being alone with nature, no more words are needed; for those who have not, no words can describe that powerful, almost mystical knowledge of beauty and infinity that comes suddenly and unexpectedly. Jane Goodall (1936-2025)

Every day the sun rises anew, and God's renewed verses surround us.

“Indeed, the most dangerous of creatures in the sight of God are the deaf and dumb who do not use their minds.” (Anfal, 8:22)

Unbelief is the act of veiling nature’s sun-bright image of God.

Unbelief is to draw a curtain to this sun-bright display of nature.

Heedlessness is to turn up one's nose at nature's magnificent fragrance.

Denial is to turn a deaf ear to the divine music that surrounds us.

For those who "ignore" the divine power that reveals to us its "unity and oneness" by not even comparing one snow crystal to another, or for those who see it but fail to fulfill the requirements of serving Him for three days in this world, with love:

Long live hell!